Haluksy, nazywane paluchem koślawym to nie tylko problem estetyczny, ale przede wszystkim poważne schorzenie wpływające na mechanikę chodu, a więc na ogólną jakość życia. Paluch w tym przypadku kieruje się w stronę pozostałych palców, powodując koślawość w stawie śdródstopno-paliczkowym. Równocześnie poszerza/obniża się łuk poprzeczny, czasem powodując deformacje pozostałych palców, najczęściej drugiego i trzeciego. Wada typu paluch koślawy zmienia naturalną biomechanikę stopy, co zaburza stabilność oraz wzorce chodu wpływając na wyżej położone struktury: stawy skokowe, kolana, biodra, kręgosłup.
Jest kilka stopni omawianej dysfunkcji, które determinują postępowanie terapeutyczne. Ogólnie wiadomo, że wczesne rozpoznanie problemu oraz odpowiednia profilaktyka mogą pomóc w zatrzymaniu postępu deformacji i łagodzeniu odległych jej skutków. W przypadku zaawansowanego haluksa możemy nie obyć się bez interwencji chirurgicznej, która powinna być poprzedzona analizą przyczyny jego powstania. Poznając mechanizm tworzenia się deformacji możemy, po zabiegu w miarę możliwości go eliminować.
Źródła powstawania
W związku z tym, że jest sporo czynników wpływających na tworzenie się palucha koślawego warto wymienić kilka z nim, a są to między innymi:
- Predyspozycje genetyczne – występowanie haluksów w najbliższej rodzinie
- Nieodpowiednie obuwie – z wąskimi przodami i/lub na wysokim obcasie
- Kobiety – większa elastyczność więzadłowa
- Inne wady stóp – płasko-koślawość, koślawość, zwiększona rotacja zewnętrzna podudzia, zaburzenia pierwszego promienia
- Otyłość – zwiększony nacisk na pierwszy promień w fazie przetaczania stopy
- Aktywność fizyczna – niektóre dyscypliny sportu, balet, taniec klasyczny
- Choroby reumatyczne – choroba zwyrodnieniowa stawów
Jeśli jesteśmy w grupie zwiększającej ryzyko wystąpienia palucha koślawego i już zauważyliśmy pierwsze sygnały to warto rozważyć konsultacje u specjalisty, który podpowie jakie mamy możliwości aktywnego wpływania na dalszą degenerację struktur związanych z omawianym problemem.
Gdy obserwujemy np.
- uciekanie lub rotacje palucha
- nachodzenie palucha na lub pod drugi palec
- zaczerwienienie, ocieranie, rogowacenie przyśrodkowej strony stawu śródstopno-paliczkowego
- wrastanie, rozwarstwianie się płytki paznokciowej palucha
to sygnał, że powinniśmy zwrócić się o poradę do lekarza ortopedy, ortopodologa lub fizjoterapeuty.
Umów się na wizytę do fizjoterapeuty
Profilaktyczne działania, które możemy wdrożyć zanim haluksy utrudnią codzienne przemieszczanie się:
Zmiana obuwia – na wygodniejsze, z szerszym przodem oraz dobrym podparciem całej stopy
Ćwiczenia wzmacniające mięśnie stopy – które mogą pomóc poprawić ustawienie palucha w osi oraz wzmocnić struktury stabilizujące stopę
Wkładki ortopedyczne – które pomagają w równomiernym rozłożeniu nacisku na stopę oraz zmniejszeniu dyskomfortu
Stosowanie ortez – specjalnych separatorów lub szyn na palce, które mogą poprawić ustawienie i utrzymanie palucha oraz innych palców
Przykłady gabinetowe
